De geur in mijn neus is rot.
Grafrot. Ondenkbaar.
Ik bedacht het en ik ken geen rot.
Twee ogen die kijken naar mij. Twee.
Ik sla er een dicht en lach.
Bij mezelf valt geen rot te ruiken of geen oog te slaan.
Mijn mond puilt open van lakens, zo zonder elastiek.
Hoofd geeft een draai en weg romantiek.
De geur in mijn neus is rot.
1 reactie
Comments RSS TrackBack Identifier URI
Dichterbij Dan Ooit 
Ik dacht je niet meer schreef op deze blog… Fijn om te zien dat je het stiekem toch nog wel doet !
Jij bent nog steeds Kanselman…
-x-